Istorija - Vuk Stefanović Karadžić–istoriograf srpske revolucije

●Vuk Stefanović Karadžić – istoriograf srpske revolucije

Vuk Stefanović Karadžić imao je dug i plodonosan stvaralački rad. Srpske narodne umotvorine i običaji, narodni jezik i istorija srpskog naroda, samo su neke od tema koje se izdvajaju u njegovom radu. U djelu „Život i običaji naroda srpskoga“, objavljenom poslije njegove smrti, opisao je svakodnevni život srpskog naroda, njegova vjerovanja i običaje.

U prvom srpskom ustanku (1804. godine) Vuk je uzeo učešće prvo kao pisar kod hajduka Đorđa Ćurčije. Prešao je u Sremske Karlovce 1805. godine i tu ostao sve do 1807. godine, kada se ponovo vratio u Srbiju. Tada je postao pisar vojvode Jakova Nenadovića, koji je bio veliki ljubitelj narodnih pjesama. Najjači dokaz neophodnosti upotrebe srpskog jezika dao je u „Srpskom riječniku“ izdatom 1818. godine. Vukov Rječnik nije samo skup riječi srpskog jezika nego i opis srpskih običaja, te zbirka legendi i predanja srpskog naroda.

Vuk Karadžić pokreće književni časopis „Danica“ 1826. godine i u njemu obrađuje novovjekovnu istoriju Srbije.

Po povratku u Srbiju postaje predsjednik Beogradskog suda. Međutim, zbog samovolje kneza Miloša napustio je otadžbinu i 1834. godine otišao u Crnu Goru na Cetinje, Petra Petrovića Njegoša. Rezultat tog boravka je bila njegova knjiga „Crna Gora i Crnogorci“, napisana na osnovu njegovih bilješki o zemlji, ljudima i običajima Crnogoraca.

Poznatom njemačkom istoričaru Leopoldu Rankeu ustupio je građu za djelo „Srpska revolucija“. Godine 1860. objavio je knjigu „Praviteljstvujušči sovjet serbski“ ili „Otimanje ondašnjijeh velikaša oko vlasti“. U ovoj knjizi opisao je više znamenitih bitaka Prvog srpskog ustanka, kao što su: Boj na Čokešini, Bitka na Kamenici, Bitka načegru i Bitka na Varvarinu.

Najupečatljivije djelo Vuka Karadžića koje se bavi istorijom Srbije tog razdoblja jest „Život i podvizi kneza Miloša Obrenovića“.